Mumio, to z greki
„zachowujący ciało”- regeneruje ciało, służyło kiedyś do
mumifikacji zwłok.
To gęsta, smolista i
kleista substancja, która jest pochodzenia biologicznego,
wyciekająca ze szczelin górskich o wielu nazwach np. shilajit,
balsam czy żywica gór, smołą górską, krew gór itp.
Najlepsze Shilajit,
znajdziemy w Himalajach, Wyżynie Tybetańskiej lub na Kaukazie.
Arystoteles już przed
2500 laty był pierwszym, który opisywał Mumio.
W ciągu ostatnich
kilkudziesięciu lat powstało wiele tysięcy naukowych opracowań
tego specyfiku. Ten górski balsam zbudowany jest przede wszystkim ze
związków śladowych nieorganicznych i organicznych.
W jego skład wchodzi
ponad
- 85 minerałów,
- pierwiastki śladowe (wapn, żelazo,fosfor, magnez,..)
- mikroorganizmy,
- witaminy A,E,C i B1,B2,B3,B6,B12,
- mikroelementy,
- węglowodory,
- kwasy organiczne.
Mumio stosujemy przede
wszystkim przy:
- stanach zapalnych rożnego rodzaju,
- chorobach przewodu pokarmowego,
- problemy skórne,
- chorobach kostno-stawowych,
- złamaniach , stłuczeniach, zwichnięciach i innych kontuzjach
- impotencji i niepłodności,
- chorobach układu krążenia
- oparzeniach i trudno gojących się , ropiejących ranach,
- przy osłabionym układzie odpornościowym
- porost i wzmocnienie włosów,
- odmładzanie całego organizmu
- funkcje seksualne obu płci,
- choroby dróg moczowych,
- przerost prostaty,
Zawiera kwas fulwowy ,
który pomaga zaopatrywać komórki w minerały i składniki
odżywcze.
Mumio możemy stosować u
osób dorosłych :
- zewnętrznie np. jako balsam lub roztwór w sprayu,
- wewnętrznie jako pastylki (2 dziennie x1 tabletka 200mg)kuracja trwa miesiąc i możemy ja powtarzać 3 x w roku, lub jako smolista substancja w połączeniu z woda do 0,3 grama przez 5 dni i należy zrobić przerwę 2 dni. Kuracje powtarzamy przez około 3 miesiące.
Należy uważać przy
zakupie preparatu , by był on pasteryzowany w temperaturze poniżej
45 °C, by nie utracił minerałów i swoich właściwości
leczniczych.
Najstarsze panaceum
lecznicze jakie zna ludzkość.
Lektutra:
dr Krzysztof Krupka
prof. prof. Iwan
Nieumywakin „Mumio sekrety górskiego balsamu”
